Më e rëndësishmja në pjesën e parë të fjalimit të Ramës, është theksimi i idesë se ky mandat ose do të jetë i fundit për një kohë të gjatë i PS-së, ose i pari në serinë e atyre që kërkojnë modernizimin real të Shqipërisë.
Përkundrejt të zakonshmes, materializimin e idesë së qeverisjes së mirë dhe bazës për fitoren e të nesërmes, Rama e shikon në arritjen e 5 përqindëshit në rritje të ekonomisë. Kjo shifër duket e mjaftueshme në syrin e një burokrati, por edhe të një vëzhguesi të natyrës së përgjithshme. Nëse nuk e arrijmë, thotë Rama, dështimi do të jetë i qartë.
Natyrisht që shifra pavarësisht se përfaqëson një tërësi gjërash që karakterizon qeverisjen e mirë apo përarimine bërë në katër vjet, ajo nuk është më e rëndësishmja për mendimin tim. Qeverisja e mirë duhet të parë në programin që paraqitet dhe që realizojnë reforma që e shtyjnë vëndin përpara apo hedhin themele të shëndosha.
Në kohën nga 25 qershori, do të duhet të dëgjonim iderat apo shtyllat që do të përbënin programin e qeverisjes katër vjeçare. Rama e përqëndroi siç dihet këtë periudhë në dëgjesat. Ndërkohë edhe në kohën që ai po fliste, përsëri asnjë nuk e di cila do të ishte përbërja e qeverisë së re.
E gjitha kjo përbën prej ditësh të tëra zhurmën e zakonshme mediatike. Problemi themelor nuk qëndron te emrat sesa te koha që kanë ata deri në mesin e shtatorit për të ravijëzuar një program të qartë në rolin që u ngarkohet. Nuk e di sa të drejtë kanë komentuesit që janë munduar të zgjidhin enigmën e emrave, apo sa ka qënë i shqetësuar Rama në problemin që theksova.
Në pjesën e dytë të fjalës, Rama prezantoi qeverinë e re e cila natyrisht do të jetë burim komentesh për disa kohë.
Shkurtimisht mund të themi (sipas pikëpamjes time natyrisht) se boshti i qeverisë së tij të re do të jenë Gjiknuri, Ahmetaj, Peleshi, Qato dhe Nikolla. Kjo renditje që për shumë mund të duket e çuditshme për mua është pikërisht boshti i saj. Nuk mund të thuash megjithatë shumë tani për tani.
Gjiknuri është guri më i rëndësishëm në qeverinë e tij, pasi energjia është motori real i zhvillimit të vëndit tani e përgjithmonë. Ai ka provuar veten se në sektorin më të kolapsuar dhe arriti ta nxjerrë nga ky kolaps. Do të jetë shumë e rëndësishme programi i kësaj ministrie në zhvillimin e formave të tjera energjish, por dhe aftësia e mëtejshme menaxhuese e Gjiknurit. Kjo për shkak të kaosit të urban që trashëgon Shqipëria e njëzetë e pesë viteve të fundit ku humbjet për këtë shkak edhe për një kohë të gjatë do të bëjnë kërdinë.
Gjiknuri do të ketë në dorë edhe infrastrukturën. Unë e perceptoj këtë rol, të lidhur me transportin, i cili krahas bujqësisë duhet të jetë një nga dy sektorët prioritarë të Shqipërisë. Në këtë pikë duhet të presim e të shohim rolin e Gjiknurit.
Ahmetaj arriti të stabilizojë parametrat e ekonomisë në shifra që theksojnë stabilitet për të huajt, prej të cilëve ende dhe për shumë kohë do të varet kjo ekonomi.
Rama e forcoi edhe me ekonominë rolin e Ahmetajt, çka për mendimin tim është një lëvizje jo e mirë. Në praktikën 25 vjeçare, hiq Nanon ata që kanë drejtuar vëndin, nuk kanë pasur profil ekonomisti. (Mund të flasësh edhe për Metën, por në momentin që mori këtë post, nuk kishte asnjë ditë pune në këtë profesion dhe në këtë pikë edhe ai nuk mund të shpëtonte nga varësia).
Kjo veçori e bën shumë të varur kryeministrin e një vëndi të varfër nga ministri i financave. I cili bën planin e të ardhurave, i mbledh ato etj. Kjo e ka bërë ministrin e finacave kryeministrin “de fakto” të vëndit. Ai praktikisht mund të shfrytëzojë dobësinë e e kryeministrit të cilit i plotëson “dëshirat” dhe pas kësaj mbretëron i qetë në mbretërinë e tij. Një strategji e tillë, e ka shkatërruar vëndin nja dy atre herë këto njëzetë e pesë vjet.
Duke i zyrtarizuar si pjesë të fuqisë dhe ekonominë, roli i ministrit të finanacave pra i Ahmetaj bëhet shumë shumë i fuqishëm.
Kjo lloj fuqie, natyrisht nuk mund të mos jetë vënë re nga Rama që ashtu si thashë si dhe paraardhësit është larg profesionit të ekonomistit. Zgjedhja e bërë prej tij ashtu si edhe e paraardhësve, mund të rezultojë fatale nëse ai nuk mbahet nën vëmëndje të vecantë.
Për të shmangur këtë dobësi që mund të rezultojë siç e thashë edhe më sipër edhe fatale, Rama ka vendosur në krah, po larg tij, Qaton në rol të drejpërdrejtë si urë lidhëse me sipërmarrjen. Kjo lëvizje mban në mbikqyrje të drejpërdrejtë Ahmetajn. Një lëvizje që mund të quhet e saktë po të kemi parasysh rolin vendimtar të sipërmarrjes në Shqipëri.
Peleshi një menazher i sprovuar dhe me kulturë të gjërë, do të menazhojë ndoshta sektorin më të rëndësishëm të ekonomisë, bujqësinë dhe fshatin në përgjithësi. I ardhur nga një rajon që është më i zhvilluari në sektorin e bujqësisë, Peleshi do të duhet të japi shëmbuj konkretë.
E thënë me një fjali; Peleshi duhet të bjerë produktet e fshatit në qytet. Vetëm kjo lëvizje do të përmbysë atë raportin ende shumë të keq import-eksport në bujqësi. Për mua është një nga lëvizjet më të mira të Ramës. Bujqësia që megjithë kontributin e saj pavarësisht nënvlerësimit që i është bërë, është dhe duhet të jetë sipas meje themeli real i ekonomisë kombëtare.
Nikolla mbetet në sektorin e ministrisë së arsimit. Pavarësisht vlerësimit të mirë të Ramës, besoj se roli i saj do të quhet i rëndësishëm në varësi të kujdesit që do të tregojë ndaj reformave që në këtë sektor që janë ende në pelena. Për mua suksesi i saj krahas punëve të tjera, do të jetë i lidhur me ato që do të bëjë në arësimin profesional. Sado të rëndësishme të quhen sukseset e saj, arsimi profesional besoj do të jetë guri i themelit që do të tregojë sa të drejtë ka pasur Rama në zgjedhjen e bërë.
Për ministrat e tjerë është herët të bëjmë komente. Për mua, ata që përmënda janë ministrat më të rëndësishëm të Ramës që do të përcaktojnë suksesin apo dështimin e qeverisë së tij.
Për ta mbyllur duhet të përmëndim se numuri i ministrive është më i vogël se herët e tjera./konica.al
