Sepse flet siç i vjen, sepse nuk i zbukuron mendimet, i zbraz siç i ka, siç i ka pasur. Rrëfen që nuk i ka pasur shoqe koleget aktore. Se më shumë se mikesha ishin rivale për rol. Se mendonte dhe donte të ishte më e mirë se ato edhe pse ndonjëherë dyshonte se ishin ato më të mira se ajo. Që tregon, si rrallë personazh mund ta ketë bërë, se teatrin “Kush e solli Doruntinën” nuk e ka parë kur e luajti Elvira Diamanti, sepse ishte e bindur që ajo mund ta bënte më mirë.
Eva Alikaj është kthyer në Tiranë dhe ka pranuar ftesën për të biseduar me Jonida Shehun në “Pasdite në Top Channel”. E njëjta Evë që kemi vite që e shohim njëlloj, me flokët e verdhë e fytyrën e imët. Por shumë ndryshe nga Eva që shihnim dikur në filmat shqiptarë e sidomos aq ndryshe nga naivja e dashuruar e komedisë që na bën ende për të qeshur.
Me siguri që gjatë këtyre viteve duhet ta kenë pyetur për Pallatin më shumë se për çdo rol tjetër. Kjo ëhstë e disata herë që ajo tregon për rolin që vështirë se do harrohet. “Në fillim, kur e mora rolin nuk isha shumë entuziaste. Kur bënim provat, Ilir Bezhani thoshte që kjo do jetë një shfaqeje shumë e mirë. Por unë akoma nuk e ndjeja. Pastaj kur filloi Rolandi dhe të tjerët e ndjeva edhe unë që do ishte shfaqje e mirë. Jam habitur me Violeta Manushin dhe Pavlina Manin që e shijonin shumë. Në atë komedi ishte çdonjëri në vendin e vet.
Pantallonat e ngushta që e çuan në dekanat gardëroba e filmave
Me të drejtë gazetarja Jonida Shehu e pyet për atë që do donim ta pyesnim të gjithë, veshjet, modelin e flokëve ajo xhaketë me xhepa në krah. “Flokët i kapja vetë. Pulovra është e imja, xhaketa e badhë dhe pantallonat e ngushta janë të miat. Unë guxoja shumë në veshje. Që në institut. Më pëlqenin pantallonat e ngushta i vishja, ndihesha mirë me to. Atëherë ajo lloj veshjeje nuk lejohej, por regjisorët, ngaqë e bëja mirë rolin, më pranoin. I hutoja, u pëlqente. Edhe në filma e kam bërë këtë, vetëm te “Njeriu i mirë” s’kanë qenë veshjet e mia. Ndoshta ngaqë rezgjisorëve iu interesonte dhe heshtnin.
Në institut, për shkak të veshjes më çuan në dekanat, më thirrën babain. Unë bëja edhe pak tualet dhe kjo shte problem. Isha e lirë. Shumë goca pinin cigare në banjë. Kurse unë vishja pantallona hapur. Ato nuk kishin probleme, unë po. Sepse unë s’do t’i vishja pantallonat në banjë. Unë doja të dukesha, isha e lirë, dashuroja fort dhe hapur, kisha një lloj veçantie që të gjithë artistët duhet ta kenë dhe prandaj edhe kisha xhelozi rreth e rrotull.
Koleget dhe xhelozitë
Nëse do pyesje cilëndo aktore të asaj gjenerate dhe të kësaj bashkë, dhe jo se nuk i kanë pyetur, për marrëdhëniet me koleget, përgjigjia është përherë e njëjtë: shkojmë mirë, nuk kemi inate. Por Eva përgjigjet ndryshe, shumë ndryshe. Rrëfen sinqerisht dhe pa modesti se talenti i saj shkaktonte zili rreth e rrotull: Mbaj mend që isha dublante me Elivira Diamantin tek “Kush e solli Dorunntinën”, e Kadaresë. Ua kisha sjellë aq shumë në majë të hundës me suksesin tim. Por unë isha serioze. Nuk lëvizja. Bota ime ishte ajo letra. Gratë dilnin, pinin ndonjë birrë. Unë jo. Aty, te roli. Pirro Mani më zgjodhi mua. Do dilja dhe jashtë shtetit dhe ishte ngjarje të dilje jashtë atëherë. Unë e ndjeva që nuk donin dhe donin t’ia jepnin Elvirës rolin. I ndjeja shigjetat e femrave. Ata donin Elvirën. Bëra vetëm një provë shumë të mire para Pirro Manit dhe pastaj u tërhoqa. E ka bërë Elvira. Unë s’e kam parë atë shfaqje, se kisha inatet e mia. Jo me Elvirën. Në atë kohë aq aktore ishim Elvira, Rajmonda, Matilda dhe unë.
Ndër të tjera Eva Alikaj ka treguar edhe për marrëdhëniet mes të vetmeve aktore të asaj kohe. Ishin të një moshe. Të gjitha të bukura. Konkurrencë duhet të ketë pasur jo pak.
“Kam qenë natyrë e dashur por me koleget kam pasur pak muhabet. S’kisha kohë për shoqe. Doja vetëm rolet. Rajmonda Bulkun, Elvira Diamantin, Matilda Makoçin, Luiza Xhuvanin unë i respektoja. Sepse atë që kishte Eva s’e kishte Matilda. Atë që kishte Monda se kishte Luiza. Shpesh mendoja kush është më e mira nga ne. Kishte momente që thoja që jam unë më e mira, kishte të tjera që thoja janë ato. Nëse ndodhte që kisha pak zili më vinte turp nga vetja. Roli është fat. Dikush më e bukur dikush pak më e bukur.
Natyra e fshehur dhe i biri, Xhino
Eva i kthehet rrallë Shqipërisë. Akoma më rrallë studiove televizive, ndonëse siç thotë dhe vetë, kërkesa ka pa fund. Por i ka ca arsye pse pëlqen të qëndrojë në hije.
“Është ai deti i trazuar. Unë edhe kur vij në një intervistë jam e trazuar. Përpiqem ta shmang. U kërkoj ndjesë stacioneve të tjera që i shmang dhe nuk pëlqej të dal”.
E pyetur nga Jonida për të birin, Eva tregon se tashmë në një farë mënyrë ajo e ka mbaruar misionin e saj dhe ai është i lirë, sepse është 25 vjeç dhe ka filluar një karrierë të rëndësishme ndëkombëtare. “Xhino është rritur. Unë përpiqem akoma të jem e kujdesshme me të. Është në Shtutgard tani, ka një projekt për një koncert për simfoni e orkestër. Do doja të më pyeste pak më shumë por e kuptoj. Është i talentuar. Nga klasa e xhinos ishin 7 nxënës dhe vetëm ai doli në krye.
Nuk i kuptoj ata prindër që thonë nuk i jap profesionin tim. Pse të vuajë edhe fëmija. Unë i dhashë një instrument në dorë djalit. Isha në Vjenë, vendi i muzikës dhe kur e shihja që fëmija im ishte në universitet jashtë rregullit, sepse ishte i talentuar, më motivonte. Shpesh kisha konflikt me të, i thoja lëre. Të bësh një fëmijë muzikant është shumë e vështirë dhe kur ai vinte e më tregonte për ndonjë film i thoja “shko ushtrohu, filmat i bëj vetë”. Kur mërzitesha i thoja nuk do ta kisha bërë këtë sakrificë. Unë mund të isha bërë star, por ose unë ose ai.
Xhino dhe mamaja e tij e famshme
“Ndryshe nga nënat e tjera, Xhino më ka parë në tapetin e kuq, ka qenë prezent edhe pse nuk i interesonte. Edhe tani që m’u dha çmim nga presidenti. Edhe unë u bëra “mjeshtre e madhe”, por unë e meritoj dhe jam në rregull. Erdhi dhe më shoqëroi. Por këtu nuk të llogarit njeri. Ka artistë që janë katandisur keq. Ai e vë re dhe e sheh kush kam qenë. Unë lashë gjithçka për të.
Dilemat mënjanë, është koha për projekte të reja
As ajo vetë nuk e di se çfarë do të kishte ndodhur me të nëse nuk do kidhte vendosur të braktsite gjithçka dhe të largohej. Një pyetjeje që as Eva vetë nuk i jep dot një përgjigje. “E kam pyetur veten a jam bërë pishman që kam ikur, por në atë moment doja të ikja, duhet të ikja. Shoh të tjerët që janë këtu. Është e kotë ta mendoj. Më mirë të flasim për projektet e reja. Janë dy filma që do xhiroj së shpejti. Njëri në Shqipëri e tjeri në Zvicër e Maqedoni”. Do jem edhe në jurinë e Teatrit të Korçës “Koko Fest”, edhe pse mua nuk më pëlqen të jap vendime për kolegët dhe artistët”.
Pra, Evën do ta kemi gjatë kësaj here. Ndoshta nuk do ta shohim sepse ajo shfaqet rrallë. Por na mjaftoi ta kishnim e dëgjonim kësaj here shumë sinqerisht.
