Nga Mero Baze
Udhëtimi i dështuar i Lulzim Bashës në SHBA, i ka dëshpëruar të gjithë palët, të vetët, dhe kundërshtarët.
Të vetët kanë shpresuar se ka një konspiracion në udhëtimin e tij të beftë drejt SHBA-së, për të shpëtuar “nderin e çadrës”, por tani shikojnë se kryetari i tyre, thjesht mungoi në ditën kur Fatmir Xhafaj duhet të kalonte mbi trupin e tij për në zyrë. E vetmja dëshmi që ai ka qenë në SHBA, është se ka dhënë intervistë tek “Zëri i Amerikës”, por atë mund ta jepte dhe nga çadra, pa harxhuar aq shumë para për bileta dhe hotele, dhe ndoshta me më shumë mirëkuptim nga gazetarët e këtushëm.
Në këtë intervistë ai ka thyer disa rekorde, pasi arriti të mos i përgjigjej asnjë pyetje të vetme. I mësuar me reporterët shqiptarë, që pyesin dhe nuk duan të dëgjojnë përgjigjen, dhe me stilin e politikanëve shqiptarë, që nuk përgjigjen, por gjykojnë pyetjen, Lulzim Basha qartazi nuk kishte asnjë përgjigje për asgjë.
Ai nuk kishte përgjigje përse kishte shkuar në SHBA.
Sipas tij, kishte shkuar aty të informonte realisht SHBA për çfarë ndodh në Tiranë, duke zyrtarizuar kështu qëndrimin mosbesues ndaj Ambasadës së SHBA në Tiranë dhe duke lënë të kuptohet se paratë e drogës dhe korrupsionit kishin prishur linjën e komunikimit zyrtar të SHBA. Një idiotësi që buron vetëm nga fakti që nuk e mban dot gojën mbyllur, kur nuk ke çfarë të thuash.
Ai nuk kishte përgjigje kë kishte takuar në SHBA.
Duke mërmëritur nëpër dhëmbë, ai përshkroi disa institucione të Kongresit e Senatit, por asnjë zyrtar të Departamentit të Shtetit, apo titullar të saj, të cilët mund të bënin punë në këtë rast. Por dhe kur erdhi puna të citonte dikë, citoi senatorin italian të çadrës, të vetmin që me sa duket mban mend, t’i ketë dalë në krah këto kohë.
Po të jetë për kaq, Fatmir Mediu ka takuar pesë herë më shumë, dhe mund të takojë sa herë të dojë kur ikën në SHBA. Nuk ka të bëjë me politikën amerikane, por me njohjet dhe miqësitë me politikanët amerikanë, që Basha dhe këtë nuk e ka.
Ai nuk kishte përgjigje se çfarë ishte kërkuar për protestën e çadrës.
Ideja se kishte shkuar t’i informonte, më së paku tregon se kemi të bëjmë me një budalla, pasi vetë çadra me gjithë kusuret e saj, ka shërbyer më shumë se vetë Lulzim Basha për të informuar këdo në botë, për kërkesat e tyre. Problemi i vetëm është se kërkesat konsiderohen artificiale dhe nuk i përfill askush. Dhe nëse do të kishte ndonjë kuptim udhëtimi në SHBA i Lulzim Bashës, do të kishte nëse ai u mbushte mendjen se kriza nuk është artificiale, dhe jo për hall të tij e të Berishës. Këtë gjë duket se nuk ka qenë gati ta dëgjonte askush.
Ai së fundmi nuk kishte përgjigje se çfarë i kanë premtuar. Dhe kjo është ajo çfarë prisnin të gjithë nga udhëtimi i tij. Fakti që ai tha prerë se “nuk pret asgjë nga ndërkombëtarët”, do të thotë se nuk ka marrë mbështetje për asgjë. Dhe këtu lind dhe pikëpyetja më e madhe për udhëtimin e tij. Kur nuk pret asgjë nga ndërkombëtarët, kur nuk pret asgjë nga BE dhe SHBA, kur e di që ata nuk e mbështesin atë kauzë fallco, përse nisesh vetëm “si çifuti në shkretëtirë”, për të gjetur shpëtim nga teori konspirative mbi lidhjet ndërkombëtare. Rri aty në çadër, fik telefonin, dhe bëj betejën tënde. Po nuk ja dole, së paku do thonë “ja hëngri kokën çadra”, dhe jo “ja hëngri kokën çadrës”, duke e braktisur atë dhe duke e bërë qesharake.
Ky është rasti kur për dështimin e tij të plotë janë dëshpëruar dhe kundërshtarët. Edhe ata, duke ia ditur hallin dhe duke ditur rethanat shtrënguese në të cilat ai është detyruar të nisë këtë teatër, shpresuan se mos dikush e nxirrte nga ky hall, duke e përfshirë në ndonjë proces që mund ta nxirrte nga çadra. Intervista e tij dëshpëruese, pa asnjë përgjigje për asgjë, dhe paqartësia torturuese për të ardhmen e tij dhe çadrës, është një dëshpërim që e tejkalon vetë Lulzim Bashën.
Problemi më i madh që ka çadra dhe ai vetë tani, është se nuk po e merr askush seriozisht dhe po e lënë të kalbet aty ku është ngritur. As Bashkimi Europian dhe as SHBA, nuk kanë asnjë predispozitë të merren me të, ndryshe nga sa ka shpresuar Basha, i autosugjestionuar nga protestuesit me pagesë në çadër. Dhe ky është vërtet një hall që duhet ta zgjidhë, vetë i zoti hallit. Për këtë ka të drejtë të thotë se “nuk dua më ndihmë nga ndërkombëtarët”. Këtë hall duhet ta zgjidhë veta, jo hallet e Shqipërisë. Nuk ja ka besuar akoma askush, ato!