Nga Mero Baze

Ka pasur shumë arsyetime të Partisë Demokratike dhe Bujar Nishanit për mos hapjen e dosjeve. Më kryesorja ka qenë se hapja e dosjeve viktimizon ata që kanë qenë të shtrënguar të bashkëpunonin me Sigurimin e Shtetit dhe falte xhelatët, ata që i kanë rekrutuar, dhe që sot mund të jenë ende në pushtet apo me një status të nderuar publik.

Nuk është se nuk kanë të drejtë. Ligji i dosjeve e ka të nevojshëm deri në fund lustracionin, që ka të bëjë dhe me një filtër të shoqërisë për ata që kanë qenë në zemër të atij sistemi. Biles për këtë shkak, Bujar Nishani nuk e firmosi ligjin, por e la të miratohej në heshtje.

Më parë, ish- presidenti Topi e pat kthyer ligjin e mëparshëm të PD, pasi binte ndesh me Kushtetutën, duke arsyetuar që me një ligj të thjeshtë, nuk mund të kufizonte të drejtat kushtetuese të disa individëve.

Por nuk zgjati shumë dhe Bujar Nishani u përball me dikë që e urren, dhe gënjeshtrën e tij.

Ai është një ish- poet disident i diktaturës, dënuar veçanërisht për poezi dhe agjitacion e propagandë, jo nga ata që kanë vrarë policë apo kanë bërë dhe krime të tjera ordinere, dhe për t’ua shtuar dënimin, i bënte diktatura dhe disidentë apo bejtexhi.

Visar Zhiti është një poet i mirëfilltë disident, që është dënuar për shkak të të qenit poet disident.

Bujar Nishani u bë persekutori i tij i ri dy vjet më parë, duke refuzuar ta dekretojë si ambasador në Vatikan, edhe pse kishte mbështetje të Vatikanit, të qeverisë shqiptare, dhe dëshirën e vet për të shkuar aty, duke i bërë nder vendit të punës.

Por çudia ishte se për atë që PD dhe Bujar Nishani akuzojnë të majtët, që kanë bërë një ligj modern për dosjet, pra ata që akuzojnë “bijtë e baballarëve”, se po terrorizojnë ish- bashkëpunëtorë të Sigurimit me dosjet, në fakt i vetmi që e ka bërë deri tani, është Bujar Nishani. Biles dhe më keq se kaq.

Ai ka shpikur një dosje që nuk ekziston. Ekziston një kartelë e Sigurimit të Shtetit për Visar Zhitin, ku thuhet qartë se ai ka refuzuar të bashkëpunojë me Sigurimin.

Presidenti i Republikës, jo vetëm që na ka paraqitur një fakt të gënjeshtërt, por ka dashur të poshtërojë me këtë shpikje të tij, një poet disident të komunizmit, një viktimë të dikaturës dhe një njeri që i bën nder shoqërisë shqiptare. Ai është treguar i papërgjegjshëm, i paarsyeshëm, i pagdhendur, i pafytyrë, dhe mbi të gjitha, i lig, që për shkak të një urrejtje personale për të, ka kompromentuar institucionin e Presidentit dhe ka vepruar në mënyrën më të keqe të mundshme që mund të ishte sjellë çdo operativ i lig sigurimi, sikur Visari të ishte vërtet bashkëpunëtor i tyre.

Kjo tregon përse PD nuk i hapi kurrë dosjet, por vetëm i përdori. Kjo tregon pse Sali Berisha i mbante ato mbi tavolinë për t’ua treguar disave për shokët e tyre, që t’i terrorizonte. Kjo tregon se sa fallco e ka PD dhe njeriu më i lartë i saj në krye të shtetit, qëndrimin kundër hapjes së dosjeve, për shkak të “mëshirës” për ish- bashkëpunëtorët dhe “urrejtes” për ish- oficerët e Sigurimit të Shtetit.

Bujar Nishani është sjellë si një oficer i lig i Sigurimit të Shtetit, që mendon se duke qenë se vetë ka qenë komunist dhe oficer që ka mbrojtur bustin e Enver Hoxhës, ka prioritet moral ndaj atyre që Sigurimi ka tentuar t’i rekrutojë në burgje, por kanë rezistuar.

Kjo tregon se ai është i vetmi përfaqësues i lig i diktaturës në krye të shtetit. I vetmi që tenton të na nxjerrë dhëmbët si “demokrat”, ende duke përdorur mekanizmat e diktaturës. Ai po sillet si një xhelat ndaj një viktime, e cila në fakt nuk është viktimë, por hero i rezistencës ndaj vemjeve të diktaturës, si Nishani.